- Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 6 lutego 2019 r. w sprawie sprawozdania z działalności brokerskiej (Dz.U. z 2019 r., poz. 329)
Określony został szczegółowy zakres, częstotliwość, forma i sposób sporządzania sprawozdania z działalności brokerskiej oraz termin i sposób jego przedstawiania organowi nadzoru. Sprawozdania składane są na formularzu określonym w rozporządzeniu.
- Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 12 lutego 2019 r. w sprawie wpłat na pokrycie kosztów nadzoru nad działalnością ubezpieczeniową, reasekuracyjną oraz w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego (Dz.U. z 2019 r., poz. 334)
Rozporządzenie określa terminy uiszczania, wysokość i sposób obliczania wpłat na pokrycie kosztów nadzoru nad działalnością ubezpieczeniową, działalnością reasekuracyjną oraz działalnością w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz sposób pokrywania z tych wpłat kosztów nadzoru ubezpieczeniowego oraz udziału w kosztach Urzędu Komisji Nadzoru Finansowego w zakresie nadzoru nad rynkiem kapitałowym.
- Ustawa z dnia 21 lutego 2019 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z zapewnieniem stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. 2019 r., poz. 730)
Ustawa dostosowuje polski porządek prawny do RODO m.in. przez usunięcie przepisów, które są sprzeczne z RODO lub które powielają rozwiązania RODO oraz dostosowuje RODO do specyfiki polskiego porządku prawnego. M.in. zostały wprowadzone zmiany do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz.U. z 2015, poz.1844 ze zm.). Przyznano zakładowi ubezpieczeń prawo do przetwarzania danych osobowych, w tym danych osobowych objętych obowiązkiem zachowania tajemnicy ubezpieczeniowej, w przypadku uzasadnionego podejrzenia popełnienia przestępstwa na szkodę zakładu ubezpieczeń w celu i zakresie niezbędnym do zapobiegania temu przestępstwu. Zwolniono zakłady ubezpieczeń z obowiązku zapewnienia osobie, której dane dotyczą, dostępu do danych i informacji, w zakresie w jakim jest to niezbędne dla prawidłowej realizacji zadań dotyczących przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu oraz zapobiegania przestępstwom. Usunięto z katalogu informacji pozyskiwanych przez zakłady ubezpieczeń informacje o rokowaniach. Zmieniono obowiązek zbierania pisemnych zgód na przetwarzanie danych osobowych na obowiązek zbierania wyraźnych zgód. Przyznano zakładom ubezpieczeń prawo do przetwarzania danych dotyczących zdrowia, ubezpieczonych lub uprawnionych z umowy ubezpieczenia, zawartych w umowach ubezpieczenia lub oświadczeniach składanych przed zawarciem umowy ubezpieczenia, odpowiednio w celu oceny ryzyka ubezpieczeniowego lub wykonania umowy ubezpieczenia, w zakresie niezbędnym z uwagi na cel i rodzaj ubezpieczenia. Przyznano zakładom ubezpieczeń uprawnienie do podejmowania decyzji w indywidualnych przypadkach, w oparciu wyłącznie o zautomatyzowane przetwarzanie, w tym profilowanie danych osobowych dotyczących ubezpieczonych w celu dokonania oceny ryzyka ubezpieczeniowego oraz w celu wykonania czynności ubezpieczeniowych, przy jednoczesnym przyznaniu osobie, której dane dotyczą, prawa do otrzymania wyjaśnień co do podstaw podjętej w sposób zautomatyzowany decyzji, w tym na podstawie profilowania, oraz prawa do zakwestionowania tej decyzji, wyrażenia własnego stanowiska i uzyskania interwencji ludzkiej. Wprowadzono zamknięty katalog kategorii danych zwykłych i wrażliwych, na podstawie których będzie możliwe podejmowanie decyzji w oparciu o automatyczne przetwarzanie, w tym profilowanie. Wprowadzono maksymalny 12-letni okres, liczony od rozwiązania umowy ubezpieczenia, uprawniający do przetwarzania danych osobowych ubezpieczonych, ubezpieczających lub innych uprawnionych z umowy ubezpieczenia, bez zgody osoby, której dane dotyczą, w celach statystycznych (gromadzenie danych statystycznych w celu ustalenia na ich podstawie wysokości składek ubezpieczeniowych, składek reasekuracyjnych oraz rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów wypłacalności i rezerw techniczno-ubezpieczeniowych dla celów rachunkowości).
Zmiana przepisów dotychczasowych spowodowała powstanie po stronie zakładu ubezpieczeń obowiązku informacyjnego w stosunku do ubezpieczonych w ubezpieczeniach na cudzy rachunek. Dopuszczono przetwarzanie danych osobowych przez zakład ubezpieczeń, UFG, PBUK i RzF zawartych w wyrokach skazujących oraz dokumentach o naruszeniu prawa.
- Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 21 marca 2019 r. w sprawie opłaty za prowadzenie Ewidencji Pracowniczych Planów Kapitałowych oraz realizację obowiązków, o których mowa w art. 8 ust. 4 i 5 ustawy o pracowniczych planach kapitałowych (Dz.U. z 201, poz. 613)
Określony został termin uiszczania oraz wysokość i sposób obliczania opłaty miesięcznej za prowadzenie Ewidencji Pracowniczych Planów Kapitałowych oraz realizację innych obowiązków przez Państwowy Fundusz Rozwoju S.A.
- Ustawa z dnia 4 kwietnia 2019 o zmianie ustawy o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami oraz niektórych innych ustaw. (Dz.U. z 2019, poz. 694)
Polskie przepisy zostały dostosowane, w zakresie obowiązkowej automatycznej wymiany pomiędzy krajami informacji w dziedzinie opodatkowania oraz przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, do odpowiednich regulacji UE. Wprowadzono wiele zmian, m.in. obowiązek dodatkowej weryfikacji i zaraportowania rachunków otwartych w okresie od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 30 kwietnia 2017 r. oraz istniejących na dzień wejścia w życie ustawy. Jednocześnie wprowadzono kary administracyjne nie tylko za niezłożenie CBC-R lub CBC-P, ale także za złożenie go z nieprawidłowymi danymi lub niekompletnego. Wprowadzane zmiany dotyczą zakładów ubezpieczeń na życie.
- Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 2019 r. w sprawie egzaminu dla brokerów ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych oraz Komisji Egzaminacyjnej dla Brokerów Ubezpieczeniowych i Reasekuracyjnych (Dz.U. z 2019 r., poz. 879)
Określony został regulamin działania Komisji Egzaminacyjnej dla Brokerów Ubezpieczeniowych i Reasekuracyjnych, wysokość wynagrodzenia osób wchodzących w skład Komisji, sposób przeprowadzania egzaminu dla brokerów ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych oraz terminy przyjmowania zgłoszeń, zakres obowiązujących tematów egzaminu, sposób i tryb uznawania studiów wyższych, sposób i tryb zwalniania z egzaminu oraz wysokość opłaty egzaminacyjnej i sposób jej uiszczania.
- Ustawa z dnia 12 kwietnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2019 r., poz. 1018)
1 września 2019 r. zaczął działać wykaz informacji o podatnikach VAT, który ma pomóc firmom skutecznie i szybko weryfikować kontrahentów. Wykaz zastąpił dotychczas funkcjonujące listy podatników VAT: zarejestrowanych i niezarejestrowanych oraz wykreślonych i przywróconych do rejestru VAT (tzw.„biała lista”). Wykaz umożliwia sprawdzenie czy kontrahent jest czynnym podatnikiem VAT, jeśli kontrahentowi odmówiono rejestracji, wykreślono go z rejestru lub przywrócono zarejestrowanie jako podatnika VAT, poznanie podstawy prawnej tych decyzji oraz potwierdzenie numeru rachunku bankowego, na jaki należy zapłacić swojemu kontrahentowi. Lista jest prowadzona przez szefa Krajowej Administracji Skarbowej, na stronie internetowej Ministerstwa Finansów oraz w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. W okresie od 1 stycznia 2020 r., w przypadku zapłaty kontrahentowi kwoty powyżej 15 tys. zł na inny rachunek niż podany w wykazie, nie będzie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu tej kwoty lub części tej kwoty, która została zapłacona na rachunek inny niż podany w wykazie oraz będzie ponoszone ryzyko odpowiedzialności solidarnej z kontrahentem za zaległości podatkowe, jeśli nie zapłaci on należnego podatku VAT od transakcji.
- Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej podmiotu wykonującego działalność leczniczą (Dz.U. z 2019, poz. 866)
Utrzymano dotychczasowe regulacje oraz określono minimalną sumę gwarancyjną fizjoterapeuty wykonującego działalność leczniczą w formie jednoosobowej działalności gospodarczej jako indywidualna praktyka fizjoterapeutyczna, indywidualna praktyka fizjoterapeutyczna wyłącznie w miejscu wezwania, indywidualna praktyka fizjoterapeutyczna wyłącznie w zakładzie leczniczym na podstawie umowy z podmiotem leczniczym prowadzącym ten zakład oraz fizjoterapeuty wykonującego działalność leczniczą w formie spółki cywilnej, spółki jawnej albo spółki partnerskiej jako grupowa praktyka fizjoterapeutyczna.
- Ustawa z 16 maja 2019 r. o zmianie ustawy o pracowniczych planach kapitałowych, ustawy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych oraz ustawy – Prawo bankowe (Dz.U. z 2019 r., poz. 1074)
Ustawa znosi limit 30-krotności podstawy wpłat w PPK. Ustalono, iż maksymalny limit wpłat i dopłat możliwych do dokonania na wszystkie rachunki PPK uczestnika PPK wynosi w danym roku kalendarzowym równowartość w złotych kwoty 50 000 dolarów amerykańskich. Po przekroczeniu tego limitu dalsze wpłaty i dopłaty na rachunek PPK uczestnika PPK nie są dokonywane. Ponadto m.in. rozszerzony został katalog osób zatrudnionych w rozumieniu ustawy o PPK o osoby przebywające na urlopach wychowawczych lub pobierające zasiłek macierzyński albo zasiłek w wysokości zasiłku macierzyńskiego. Wprowadzono dodatkowe możliwości informowania uczestników PPK poprzez zapewnienie im dostępu do systemu teleinformatycznego instytucji finansowej. Podmioty zatrudniające, które nie zawarły umowy o zarządzanie, zobowiązane zostały do przekazania informacji o spełnieniu warunków zwalniających z tego obowiązku, wymienionych w ustawie. Wprowadzono warunek pobierania przez podmioty zarządzające PPK wynagrodzenia za osiągnięty wynik w postaci konieczności osiągnięcia stopy zwrotu przez fundusz inwestycyjny, fundusz emerytalny lub subfundusz na poziomie nie niższym niż 75% najwyższych stóp zwrotu w ramach funduszy tej samej zdefiniowanej daty. Umożliwiono operatorowi portalu PPK (PFR) wydatkowanie środków z opłaty wstępnej oraz środków z opłaty rocznej reprezentatywnym organizacjom związkowym, na ich wniosek z przeznaczeniem na edukację i promocję PPK.
- Ustawa z dnia 13 czerwca 2019 r. o zmianie ustawy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych oraz ustawy o pracowniczych programach emerytalnych (Dz.U. z 2019 r., poz. 1474)
Dokonano transpozycji do polskiego porządku prawnego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2016/2341 z dnia 14 grudnia 2014 r. w sprawie działalności instytucji pracowniczych programów emerytalnych oraz nadzoru nad takimi instytucjami (IORP) – Dz. Urz. UE L 354 z 23.12.2016, str. 37 (tzw. dyrektywa IORP 2). Dyrektywa ta ma na celu minimalną harmonizację zasad dotyczących nadzoru i zarządzania oraz organizacji instytucji pracowniczych programów emerytalnych (ang. institutions for occupational retirement provisions – IORP), ułatwienie mobilności pracowników między państwami członkowskimi Unii Europejskiej, uregulowanie zasad działalności transgranicznej IORP oraz ułatwienie koordynacji praktyk nadzorczych Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych. W polskim porządku prawnym definicję IORP zawartą w dyrektywie wyczerpuje wyłącznie forma pracowniczego funduszu emerytalnego zarządzanego przez pracownicze towarzystwo emerytalne. Pozostałe dwie formy pracowniczego programu emerytalnego to tylko umowy z instytucjami finansowymi. Wprowadzenie ustawą formy zarządzania zagranicznego powoduje umożliwienie zagranicznym IORP prowadzenie działalności transgranicznej w Polsce.
- Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 18 czerwca
2019 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie dodatkowych sprawozdań finansowych i statystycznych zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji (Dz.U. z 2019, poz. 1187)
Przewidziano, iż zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji będą sporządzać dodatkowe sprawozdanie finansowe i statystyczne w postaci elektronicznej, a nie jak dotychczas w formie papierowej i formie elektronicznej. Ponadto ulega zmniejszeniu zakres obowiązków nałożonych na zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji poprzez rezygnację z dołączania do dodatkowych rocznych sprawozdań finansowych i statystycznych dokumentów i informacji, o których mowa w § 25 ust. 1 dotychczas obowiązującego rozporządzenia oraz rezygnację z podwójnego raportowania danych finansowych – zarówno do KRS, jak i organu nadzoru.
- Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1024 z dnia 20 czerwca 2019 r. w sprawie otwartych danych i ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego (wersja przekształcona) (Dz. U. UE z 26.06.2019, L 172/56)
Nowa dyrektywa ma zapewnić pełniejsze wykorzystanie potencjału społecznego i gospodarczego danych publicznych. Poszerzony został zakres danych przekazywanych do dalszej eksploatacji i wyprowadzono nowe rozwiązania, które mają ułatwić ponowne wykorzystywanie informacji. Do nowych tematycznych kategorii zbiorów danych o wysokiej wartości, które odzwierciedlają rozwój technologii i rynku zalicza się dane: geoprzestrzenne, dotyczące obserwacji Ziemi i środowiska, meteorologiczne, statystyczne, dane dotyczące przedsiębiorstw i ich własności, dane dotyczące mobilności. Dane powyższe mają w założeniu dyrektywy być udostępniane nieodpłatnie przez API (zdalny interfejs). Wcześniej jednak aktami wykonawczymi do dyrektywy zostaną określone szczegóły dotyczące w/w zakresów danych. Wprowadzono nową kategorię informacji sektora publicznego, tj. danych dynamicznych oraz wzmocniono znaczenie bez wnioskowego udostępniania informacji w sposób zautomatyzowany poprzez interfejs programistyczny API. Przepisy dyrektywy koncentrują się na: zapewnieniu dostępu w czasie rzeczywistym do danych dynamicznych za pośrednictwem odpowiednich środków technicznych, zwiększeniu podaży wartościowych danych publicznych do ponownego wykorzystywania, w tym danych pochodzących z przedsiębiorstw publicznych, organizacji prowadzących badania naukowe i organizacji finansujących badania naukowe, stosowaniu wyjątków od zasady pobierania opłat odzwierciedlających koszt krańcowy oraz zależności między niniejszą dyrektywą a niektórymi powiązanymi aktami prawnymi, w tym rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 (RODO).
- Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1238 z dnia 20 czerwca 2019 r. w sprawie ogólnoeuropejskiego indywidualnego produktu emerytalnego (OIPE) (Dz. UE z 25.7.2019, L 198/1)
Rozporządzenie wprowadza ogólnoeuropejski produkt emerytalny dla osób, które pragną korzystać z tej dodatkowej możliwości gromadzenia oszczędności. Przepisy rozporządzenia zapewniają europejskim klientom nowy, dodatkowy dobrowolny system oszczędzania, gwarantujący odpowiednią ochronę konsumentów w odniesieniu do istotnych cech produktu. Umożliwiają różnym dostawcom tworzenie produktów dostosowanych do ich modeli prowadzenia działalności. Rozporządzenie przewiduje możliwość oferowanie OIPE szerokiemu gronu dostawców (banki, ubezpieczyciele, zarządzający aktywami, instytucje pracowniczych programów emerytalnych, firmy inwestycyjne), jak również zapewnia im równe warunki działania. OIPE, w tym związane z nim doradztwo, będą mogły być oferowane również przez Internet. Konsumenci będą mieli możliwość wyboru między domyślnym, bezpiecznym wariantem inwestycyjnym a alternatywnymi wariantami inwestycyjnymi charakteryzującymi się różnymi profilami ryzyka i zwrotu. Będzie istniała możliwość przenoszenia tego produktu w całej UE, pełna przejrzystość związanych z nim kosztów oraz możliwości zmiany dostawcy. Rozporządzenie zakłada przy tym odgórne ograniczenie kosztów pobieranych w produkcie OIPE. Rozporządzenie przewiduje znormalizowanie podstawowych cech produktu OIPE.
- Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 25 czerwca 2019 r. w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej komorników sądowych (Dz.U. z 2019, poz. 1321)
Określony został zakres obowiązkowego ubezpieczenia OC komorników sądowych, termin powstania obowiązku ubezpieczenia oraz minimalna suma gwarancyjna tego ubezpieczenia. Zakres ubezpieczenia, w tym wysokość sumy gwarancyjnej, pozostaje tożsamy z dotychczas obowiązującym
- Ustawa z dnia 19 lipca 2019 r. o szczególnych uprawnieniach osób poszkodowanych w przypadku wyczerpania sumy gwarancyjnej ustalonej na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem 1 stycznia 2006 r. (Dz.U. z 2019 r., poz. 1631)
Przewidziano w ustawie, iż Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny będzie zaspokajać roszczenia o naprawienie szkody na osobie z tytułu umów obowiązkowego ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów oraz od odpowiedzialności cywilnej rolników z tytułu posiadania gospodarstwa rolnego, w przypadku wyczerpania ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej, określonej na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, do wysokości sumy gwarancyjnej określonej w tej właśnie ustawie. Regulacja zapobiega skutkom wyczerpania się sumy gwarancyjnej z umów ubezpieczenia zawartych w latach dziewięćdziesiątych, kiedy to minimalna suma gwarancyjna była wielokrotnie niższa od przyjętej aktualnie.
- Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 31 lipca 2019 r. w sprawie minimalnej sumy gwarancyjnej ubezpieczenia, sumy gwarancji bankowej, sumy gwarancji ubezpieczeniowej lub wartości innego zabezpieczenia roszczeń użytkownika, o których mowa w art. 117a ust. 3 ustawy o usługach płatniczych (Dz.U. z 2019 r., poz. 1458)
Określone zostały zasady ustalania minimalnej sumy gwarancyjnej ubezpieczenia i gwarancji ubezpieczeniowej, stanowiących zabezpieczenie roszczeń z tytułu odpowiedzialności cywilnej dostawcy świadczącego wyłącznie usługę dostępu do informacji o rachunku bankowym za szkody powstałe w związku z prowadzoną przez niego działalnością.
- Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 31 lipca 2019 r. w sprawie minimalnej sumy gwarancyjnej ubezpieczenia, sumy gwarancji bankowej, sumy gwarancji ubezpieczeniowej lub wartości innego zabezpieczenia roszczeń użytkownika, o których mowa w art. 61b ust. 1 ustawy o usługach płatniczych (Dz.U. z 2019 r., poz. 1459)
Określone zostały zasady ustalania minimalnej sumy gwarancyjnej ubezpieczenia i gwarancji ubezpieczeniowej, stanowiących zabezpieczenie roszczeń z tytułu odpowiedzialności cywilnej podmiotu świadczącego usługi inicjowania transakcji minimalnej płatności za szkody powstałe w związku z prowadzoną przez niego działalnością.
- Ustawa z dnia 31 lipca 2019 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia obciążeń regulacyjnych (Dz.U. z 2019 r., poz. 1495)
Wprowadzono m.in. zmianę do Kodeksu postępowania cywilnego przewidującą, że w sprawach przed Sądem Ochrony Konkurencji i Konsumentów, o których mowa w art. 479.28 § 1 pkt 1 k.p.c., strony mogą zawrzeć ugodę w sprawie odwołania do SOKiK w przedmiocie ustalenia co do losów zaskarżonej decyzji Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w całości albo w części.
- Ustawa z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, (Dz.U. z 2019, poz. 1834)
Wprowadzony został mechanizm podzielnej płatności. Dla transakcji dokonanych pomiędzy przedsiębiorcami krajowymi będącymi podatnikami, dotyczących towarów wskazanych w nowym załączniku nr 15 do wyżej wymienionej ustawy o VAT, od 1 listopada 2019 r. należy stosować mechanizm podzielonej płatności (kwota VAT jest automatycznie przelewana przez bank na specjalny rachunek VAT). Mechanizm podzielonej płatności ma na celu uszczelnienie systemu podatkowego, zastąpił on funkcjonujące dotychczas odwrotne obciążenie. Ma być stosowany obligatoryjnie dla faktur o jednorazowej wartości (bez względu na liczbę wynikających z niej płatności) przekraczającej 15 000 PLN. Płatności do takich faktur muszą być dokonywane przelewem oraz wydruk faktury musi posiadać adnotację o zastosowaniu mechanizmu podzielonej płatności. W Objaśnieniach podatkowych z 23 grudnia 2019 r. w sprawie mechanizmu podzielonej płatności Ministerstwo Finansów wskazało, iż mechanizm podzielnej płatności nie jest stosowany przy zapłacie odszkodowania ubezpieczeniowego.
- Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 21 sierpnia 2019 r. w sprawie sporządzania i przekazywania przez wybraną instytucję finansową informacji dotyczącej uczestnika pracowniczego planu kapitałowego, z którego rachunku ma zostać dokonana wypłata transferowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 1742)
Przewidziano, iż wybrana instytucja finansowa, przed dokonaniem wypłaty transferowej, będzie sporządzała informację dotyczącą uczestnika PPK w formie elektronicznej pozwalającej na utrwalenie jej na trwałym nośniku. Wraz z dokonaniem wypłaty transferowej, będzie przekazywana powyższa informacja oraz informacje od wszystkich poprzednich wybranych instytucji finansowych uczestnikowi lub osobie, na rzecz której dokonywana jest wypłata transferowa i instytucji finansowej zarządzającej funduszem inwestycyjnym, do którego dokonywana jest wypłata transferowa, lub z którą została zawarta umowa o prowadzenie rachunku terminowej lokaty oszczędnościowej. Określony został wzór informacji dotyczącej uczestnika PPK, z rachunku, z którego ma zostać dokonana wypłata transferowa.
- Ustawa z dnia 16 października 2019 r. o zmianie ustawy o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2019 r., poz. 2217)
Wprowadzono m.in. ogólną regulację, zgodnie z którą w przypadku zawarcia przez Unię Europejską umowy międzynarodowej odnoszącej się do reasekuracji, działalność reasekuracyjna wykonywana przez zakłady z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej, którego system wypłacalności nie został uznany za równoważny lub czasowo równoważny zgodnie z art. 172 dyrektywy 2009/138/WE, i które jest stroną umowy, będzie wykonywana zgodnie z warunkami tej umowy.
Przepis umożliwił wykonywanie m.in. umowy zawartej pomiędzy Unią Europejską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki w sprawie środków ostrożnościowych odnoszących się do ubezpieczeń i reasekuracji, która została podpisana w dniu 22 września 2017 r. i weszła w życie w dniu 4 kwietnia 2018 r. a tym samym umożliwiono prowadzenie działalności reasekuracyjnej na terenie Polski przez zakłady ubezpieczeń i reasekuracji z USA.
- Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 27 listopada 2019 r. w sprawie maksymalnych sum ubezpieczenia dla poszczególnych upraw rolnych i zwierząt gospodarskich na 2020 r. (Dz.U. z 2019, poz. 2333)
Rozporządzenie stanowi wykonanie art. 5 ust. 9 ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o ubezpieczeniach upraw rolnych i zwierząt gospodarskich (Dz.U. z 2019 r. poz. 477), która określa zasady stosowania dopłat z budżetu państwa do składek z tytułu zawarcia umów ubezpieczenia od ryzyka wystąpienia skutków zdarzeń losowych w rolnictwie. Określone zostały w rozporządzeniu maksymalne sumy ubezpieczenia upraw rolnych i zwierząt gospodarskich na 2020 r.
poprzedni artykuł
