Ocena kryteriów przyjętych przez Komisję
Nadzoru Finansowego w Metodyce oceny
odpowiedniości członków organów podmiotów
nadzorowanych z 2020 roku
DOI: https://doi.org/10.33995/wu2020.3.1
Abstract
prawnych, którymi kierują się Komisja Nadzoru Finansowego oraz Urząd Komisji Nadzoru Finansowego.
Liczba kryteriów oraz ich subiektywny, ocenny, a wręcz arbitralny i niemierzalny charakter, powodują,
iż Metodyka może stać się w praktyce fikcją oraz instrumentem nieprzydatnym dla rzetelnej oceny
kandydata na członka organów instytucji finansowej. Istnieje ryzyko, że rady nadzorcze lub akcjonariusze będą udawać, że stosują w praktyce Metodykę, a KNF będzie udawać, że jest w stanie zweryfikować tak przeprowadzoną ocenę kandydata. Metodyka nie dostarcza bowiem jednoznacznych
i mierzalnych wytycznych profilu kandydata, które pomogłyby przewidzieć, czy uzyska on akceptację
nadzorcy. Metodyka bardziej przypomina wymagania przygotowywane przez tzw. headhuntera czy
dział HR (o mocno zróżnicowanej i często wątpliwej przydatności) niż kryteria dla oceny prawnej, czy
kandydat gwarantuje ostrożne i stabilne zarządzanie instytucją finansową. Wpraktyce rady nadzorcze
i akcjonariusze mogą utracić na rzecz KNF kontrolę nad doborem kandydatów optymalnych z punktu
widzenia właścicielskiego. Metodyka wprowadza bowiem kryteria akceptacji oparte na dowolności
nadzorcy, a nie na uznaniowości poddającej się kontroli sądowej. Narusza to konstytucyjną zasadę
wolności gospodarczej. Ponadto analiza postanowień Metodyki prowadzi do wniosku, że niektóre
z kryteriów stoją w sprzeczności z konstytucyjnymi prawami i wolnościami człowieka. Sprzeczności te
nie znajdują uzasadnienia w zasadzie proporcjonalności. Oznacza to, zdaniem autorów, że Metodyka
narusza zasady legalizmu i praworządności.
Słowa kluczowe
praworządności, zasada legalizmu.
Pełna treść artykułu:
Bibliografia
Buffett W., “Berkshire Hathaway Annual Shareholder Letter” 2002, s. 16–17, https://www.berkshirehathaway.com/letters/2002pdf.pdf [dostęp: 2.10.2020].
Gronkiewicz-Waltz H., Ewolucja pozycji banku centralnego w świetle zmian w prawie bankowym,
„Państwo i Prawo” 1990, nr 6.
Jaroszyński K., [w:] Banasiński C., Glibowski K., Gronkiewicz-Waltz H., Jaroszyński K., Kaszubski
R., Wierzbowski M., Prawo gospodarcze. Zagadnienia administracyjnoprawne, LexisNexis,
Warszawa 2013.
Jaśkowska M., Uznanie administracyjne w orzecznictwie sądów administracyjnych, „Zeszyty
Naukowe Sądownictwa Administracyjnego” 2010, nr 5–6.
Jaśkowska M., [w:] Instytucje prawa administracyjnego. System Prawa Administracyjnego. Tom
1, Hauser R. [red.], CH Beck, Warszawa 2015.
Nieborak T., Komisja Nadzoru Finansowego jako gwarant stabilności polskiego systemu finansowego, [w:] Prawo wobec wyzwań współczesności. Tom 5, Guzik B., Buchowska N., Wiliński P.
[red.], Wydawnictwo Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, Poznań 2008.
Wajda P., Zgoda Komisji Nadzoru Finansowego na powołanie dwóch członków zarządu krajowego
zakładu ubezpieczeń lub krajowego zakładu reasekuracji – wybrane aspekty, „Wiadomości
Ubezpieczeniowe” 2016, nr 1.
Zimmermann J., Prawo administracyjne, Wolters Kluwer, Warszawa 2012
