WU2017.2.7

Modele teorii zaufania –
metoda kalkulacji składki ubezpieczeniowej
w niejednorodnych portfelach polis

Anna Chojan

DOI: https://doi.org/10.33995/wu2017.2.7

Abstract

Jedną z czynności leżących u podstaw działalności ubezpieczeniowej jest odpowiednie wyznaczanie składek ubezpieczeniowych – w taki sposób, aby z zadanym prawdopodobieństwem wystarczyły
na wypłatę świadczeń, pokrycie kosztów prowadzenia działalności ubezpieczeniowej oraz zapewnienie ubezpieczycielowi pewnego zysku. Wcelu kalkulacji składek przypisywanych danemu produktowi
ubezpieczeniowemu polisy są grupowane w portfele, do których dopasowywane są rozkłady prawdopodobieństwa występowania szkód oraz ich wartości. W praktyce podział na takie portfele jest spowodowany różnymi warunkami ubezpieczenia (rozważane są wiek i wartość ubezpieczanego mienia,
parametry techniczne, stosunek do ryzyka, zakres ubezpieczenia itd.). Portfele te, z uwagi na występowanie różnic w parametrach rozkładów, nazywane są niejednorodnymi. Na wysokość składek w niejednorodnych portfelach polis mają wpływ obserwacje pochodzące zarówno z poszczególnych portfeli,
jak i z ogółu polis, a metodą kalkulacji składek w takich przypadkach jest teoria zaufania (nazywana
także teorią wiarygodności), której przesłanki, podstawowe założenia oraz przykładowa realizacja
zostaną zaprezentowane w artykule.

 

Słowa kluczowe

teoria zaufania, składka zaufania, ryzyko ubezpieczeniowe, kalkulacja składki ubezpieczeniowej.

 

Pełna treść artykułu:

PDF

Bibliografia

Błaszczyszyn B., Rolski T., Podstawy matematyki ubezpieczeń na życie, WNT, Warszawa 2004.
Jasiulewicz H., Kordecki W., Składki zaufania z zastosowaniem niesymetrycznych funkcji strat,
[w:] Zagadnienia aktuarialne – teoria i praktyka, Ostasiewicz W. [red.], Wydawnictwo Naukowe
Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, Wrocław 2011.
Kaas R., Goovaerts M., Dhaene J., Denuit M., Credibility theory, [w:] Modern Actuarial Risk Theory,
Kluwer Academic Publishers, Boston 2001.
Kowalczyk P., Poprawska E., Metody kalkulacji składki w ubezpieczeniach typu non-life, [w:] Metody
aktuarialne, Ronka-Chmielowiec W. [red.], PWN, Warszawa 2006.
Lament M., Ryzyko w zakładzie ubezpieczeń, [w:] Ubezpieczenie non-life, Wierzbicka E. [red.],
CeDeWu, Warszawa 2011.
Niemiro W., Teoria ryzyka w ubezpieczeniach, www-users.mat.umk.pl/~wniem/Ryzyko/RyzykoUB.
pdf [dostęp: 25.07.2017].
Norberg R., Credibility Theory, citeseerx.ist.psu.edu/viewdoc/download?doi=10.1.1.593.8592&r
ep=rep1&type=pdf [dostęp: 25.07.2017].
Schulz J., Zakres pojęć „wyrównanie ryzyka” i „pokrycie ryzyka” w ubezpieczeniach, „Studia
Ubezpieczeniowe” 1975, tom 2.
Szekli R., Matematyka ubezpieczeń majątkowych i osobowych, skrypt do wykładu, www.math.uni.
wroc.pl/~szekli/documents/mumio/mumio12/skrypt-12.pdf [dostęp: 25.07.2017].
Szymańska A., Zastosowanie modelu Bühlmanna-Strauba do estymacji stawek składki netto
w systemach bonus-malus ubezpieczeń odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów
mechanicznych, „Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska” 2016, vol. L, 4.