Polska Izba Ubezpieczeń przygotowała rekomendację dobrych praktyk informacyjnych, odnoszącą się do polis z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym (ufk). Głównym punktem rekomendacji jest Karta Produktu. Reguluje ona obowiązki informacyjne wobec klientów i formę przekazywanych informacji. Daje też możliwość prostego porównania kosztów każdego ubezpieczenia z ufk. Rekomendacja dobrych praktyk informacyjnych jest odpowiedzią branży na potrzeby klientów, którzy mają kłopot ze znalezieniem pełnej i napisanej prostym językiem informacji o ubezpieczeniu z ufk.

– Klienci potrzebują jasnego przekazu i łatwych narzędzi porównawczych. Wybierając polisę, z natury rzeczy decydują się na usługę dość skomplikowaną. Teraz mają gwarancję, że bez trudu, nie dysponując specjalistyczną wiedzą, porównają koszty i korzyści, związane z ubezpieczeniem – mówi Jan Grzegorz Prądzyński, prezes zarządu PIU.

Główna część rekomendacji to Karta Produktu – krótki i zwięzły dokument, opisujący ryzyka, charakter ubezpieczenia oraz wszelkie opłaty z nim związane. Karta obowiązkowo będzie przekazywana klientowi przed podpisaniem umowy. Systematyzuje ona nazewnictwo opłat, dzięki czemu klient otrzyma wygodne narzędzie do porównywania produktów różnych firm i wyboru odpowiedniej oferty. – Wszelkie opłaty i ryzyka muszą być w Karcie przedstawiane jednoznacznie. Niedopuszczalne jest używanie języka marketingowego oraz slangu ubezpieczeniowego – zaznacza Jan Grzegorz Prądzyński.

Warto dodać, że obecnie w Parlamencie Europejskim toczą się prace nad regulacją zwaną PRIPs. Opisuje ona informacje, które muszą zostać przekazane klientowi nabywającemu jakikolwiek produkt inwestycyjny, także ubezpieczenie. PRIPs zacznie jednak funkcjonować dopiero za kilka miesięcy. – Nasze rozwiązanie jest gotowe już dziś. W dużej mierze oparliśmy je o PRIPs, natomiast w kilku kwestiach idziemy krok dalej – wyjaśnia Jan Grzegorz Prądzyński. Karta Produktu nakłada obowiązek przedstawienia klientom symulacji możliwych zysków lub strat z ubezpieczenia. Takiego rozwiązania, podobnie jak ujednolicenia nazw opłat, nie znajdziemy w PRIPs. 

Karta Produktu składa się z trzech głównych części:
• część ogólna – zawiera podstawowe informacje dotyczące produktu, w tym jego główne cechy, cel, zakres świadczenia, czas trwania, sposób opłacenia składki czy opis ryzyk;
• informacja o opłatach – szczegółowo rozpisane i dokładnie dopasowane do określonych kategorii opłaty; w tej części znajdą się również informacje o ewentualnych premiach
i rabatach;
• symulacja ryzyka – ubezpieczyciel będzie musiał przedstawić klientowi symulację przebiegu ubezpieczenia w trzech wariantach – z obniżoną, neutralną i podwyższoną rentownością produktu; każda symulacja będzie oparta o faktycznie płaconą przez klienta składkę bądź rzeczywiste świadczenia, niosąc użyteczną informację.

Ubezpieczenia z ufk są jednym z najważniejszych elementów systemu dobrowolnego oszczędzania na emeryturę w Polsce. W kontekście obecnej dyskusji o systemie emerytalnym, ich znaczenie może być w przyszłości jeszcze większe. – Polisy z ufk niosą realną wartość dla klientów. Nie mogą być postrzegane przez pryzmat missellingu. Karta Produktu to zdecydowane działanie, mające w założeniu także radykalne ograniczenie nieetycznej sprzedaży. Wierzę, że dzięki Karcie, wzmocnimy zaufanie do ubezpieczeń, których rola dla gospodarki i rozwoju rynku kapitałowego jest nie do przecenienia – mówi Jan Grzegorz Prądzyński.
 
Opracowany dokument powstał w 3,5 miesiąca, w trakcie których był konsultowany z całym rynkiem ubezpieczeniowym oraz Radą Dobrych Praktyk PIU. Zasięgnięto także opinii zewnętrznych kancelarii prawnych. Dokument trafił kilka dni temu do konsultacji Ministerstwa Finansów, KNF, UOKiK i Rzecznika Ubezpieczonych. Od zakończenia konsultacji zależy, kiedy rekomendacja wejdzie w życie. Po oficjalnym zatwierdzeniu, każdy zakład ubezpieczeń, który zadeklaruje przestrzeganie rekomendacji, ma maksymalnie 12 miesięcy na pełne dostosowanie do niej wszystkich swoich produktów. PIU zwróci się z prośbą do KNF, by lista zakładów przestrzegających rekomendacji, była dostępna na stronie internetowej Komisji.

Obowiązująca pełna treść rekomendacji
Karta produktu – obowiązujący przykład