- Zakres ochrony ubezpieczeniowej
popularne określenie dla definicji wypadku, który zobowiązuje ubezpieczyciela do spełnienia świadczenia określonego w umowie ubezpieczenia; z reguły określenie zakresu ochrony ubezpieczeniowej jest dość złożone i obejmuje wiele tzw. podstawowych ryzyk.
- Zasada realności ochrony
jedna z podstawowych zasad ubezpieczeń stanowiąca, iż w przypadku zaistnienia zdarzenia określonego w umowie ubezpieczony otrzyma świadczenie w spodziewanej wysokości; zasada bywa też przywoływana w bardziej technicznym brzmieniu: ubezpieczający może liczyć na to, iż w razie zaistnienia zdarzenia ubezpieczeniowego wypłacone zostanie świadczenie w granicach zawartej umowy ubezpieczenia i zgodnie z obowiązującymi warunkami tego ubezpieczenia, zarówno co do wysokości świadczenia, jak i terminu wypłaty świadczenia.
- Zasada powszechności ochrony
jedna z podstawowych zasad ubezpieczeń stanowiąca, iż należy dążyć do upowszechniania ochrony ubezpieczeniowej; miernikiem powszechności ochrony jest wykorzystanie tzw. pola ubezpieczeniowego.
- Zadośćuczynienie pieniężne
jeden ze sposobów wyrównania szkody niemajątkowej, polegający na wypłacie za doznaną krzywdę osobie poszkodowanej odpowiedniej sumy pieniężnej. Zadośćuczynienia można domagać się w razie uszkodzenia ciała, wywołania rozstroju zdrowia, całkowitej lub częściowej utraty zdolności do pracy zarobkowej, zwiększenia się potrzeb, zmniejszenia widoków powodzenia na przyszłość, pozbawienia wolności, w wypadku skłonienia za pomocą podstępu, gwałtu lub nadużycia stosunku zależności do poddania się czynowi nierządnemu, śmierci osoby najbliższej, naruszenia dobra osobistego.
- Zarządzanie ryzykiem
zbiór podejmowanych przez organizację (np. przedsiębiorstwo, jednostkę samorządu terytorialnego) działań, mających zabezpieczyć tę organizację przed wpływem nieprzewidzianych zdarzeń przy realizacji jej założonych celów. Z reguły przyjmuje się, iż zarządzanie ryzykiem obejmuje trzy operacyjne etapy: identyfikację, ocenę oraz podejmowanie ryzyka.
- Zielona Karta
właściwie Międzynarodowy Certyfikat Ubezpieczeniowy (popularna nazwa pochodzi od koloru dokumentu); dokument uznawany jest przez rządy państw, których Biura Narodowe (w Polsce jest to Polskie Biuro Ubezpieczycieli Komunikacyjnych) należą do Systemu Zielonej Karty, za dowód istnienia ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zgodnie z prawem ubezpieczeniowym obowiązującym w ich kraju; System Zielonej Karty zrzesza obecnie 45 Biur Narodowych.