Opublikowana przez Komisję Nadzoru Finansowego Metodyka oceny odpowiedniości członków organów podmiotów nadzorowanych budzi daleko idące wątpliwości w obszarze zgodności tak z prawem krajowym, jak i z prawem Unii Europejskiej. Dokument ten, który w założeniach miał podsumowywać funkcjonujące w polskim porządku prawnym rozwiązania regulacyjne dotyczące kryteriów dokonywania oceny odpowiedniości członków organów korporacyjnych instytucji finansowych, w praktyce – jak się wydaje – znacząco wykracza poza zakres wiążących aktów prawa unijnego dotyczących tych kwestii, w szczególności w kontekście sektora ubezpieczeniowego.
 
Podstawowym zarzutem, jaki można przedstawić wobec przygotowanego przez Komisję Nadzoru Finansowego dokumentu, jest zastosowanie wobec osób uwzględnianych w procesie wyboru na członków organów korporacyjnych zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji kryteriów odpowiedniości sformułowanych na poziomie mikro, które zgodnie z prawem Unii Europejskiej powinny być stosowane wyłącznie w kontekście sektora bankowego / kapitałowego, nie zaś ubezpieczeniowego. Prawo Unii Europejskiej w sektorze ubezpieczeniowym dopuszcza bowiem możliwość stosowania wyłącznie kryteriów odpowiedniości sformułowanych na poziomie makro.
 
Opublikowanie przez Komisję Metodyki w zakresie oceny odpowiedniości członków organów korporacyjnych podmiotów nadzorowanych wydaje się być zatem działaniem nieuprawnionym i może zostać w konsekwencji uznane za niezgodne z prawem Unii Europejskiej.
 

Metodyka oceny odpowiedniości członków organów podmiotów nadzorowanych, prawo Unii Europejskiej, kryteria odpowiedniości członków organów zarządzających, Dyrektywa CRD IV, Dyrektywa Wypłacalność II, transpozycja prawa unijnego.