umowa, gdzie cesjonariusz (reasekurator lub ubezpieczyciel występujący w roli reasekuratora) zobowiązuje się do pokrycia określonej w umowie części odszkodowań i świadczeń wypłaconych z umów ubezpieczenia zawartych przez cedenta (ubezpieczyciela, który zawarł te umowy ubezpieczenia), za co cedent zobowiązuje się zapłacić określoną w umowie składkę reasekuracyjną; w polskim systemie prawa umowa reasekuracji jest umową nienazwaną, a dodatkowo w praktyce często zawieraną na prawie obcym, np. prawie kraju siedziby reasekuratora; ubezpieczyciele stosują reasekurację dla: zabezpieczenia się przed pojedynczymi szkodami o bardzo dużej wysokości (np. ubezpieczenia wielkich zakładów przemysłowych), zabezpieczenia się przed podwyższoną częstością szkód małych i średnich, podniesienia pojemności ubezpieczeniowej, wyrównania ryzyk, a generalnie wzmocnienia swojej pozycji i siły finansowej.